Miód krzepi

Czym jest miód, wie każdy.Enter heading here...

To naturalna, słodka substancja, którą wytwarzają pszczoły z zebranego nektaru roślin lub wydzielin owadów (mszyc albo czerwców) wysysających soki z żywych części roślin, które pszczoły następnie zbierają, przerabiają, odwadniają, gromadząi pozostawiajądo dojrzewania w plastrach.

Miód może być płynny, lepki lub skrystalizowany. Dzielimy go na nektarowy (kwiatowy) albo spadziowy. Z racji wysokiej zawartości glukozy i fruktozy (cukry proste) miód szybko się wchłania, będąc tym samym świetnym specyfikiem dla sportowców i znakomitą odżywką dla serca. Jego konsumpcję zaleca się w przypadkach osłabienia mięśnia sercowego. Już starożytni znali jego właściwości odżywcze i lecznicze − zdolność obniżenia gorączki i rozrzedzenia krwi. W stanie płynnym miód nazywany jest patoką, a po krystalizacji − krupcem. Prawdziwy miód powi­nien sięskrystalizowaćw prze­ciągu 3-4 miesięcy. Nie dotyczy to jednak miodów spadziowych i akacjowych, które potrafią zachować płynność nawet przez rok. Należy pamiętać, że miód podgrzany do temperatury powyżej 40 stopni Celsjusza wytraca swoje właściwości lecznicze i bakteriobójcze (antybiotyczne). Dlatego, dodając go do herbaty, kawy, mleka czy wody, warto go wystudzić.

Uważa się, że miody przechowy­wane w temperaturze pokojowej tracą po 6 miesiącach połowę swojej aktywności antybiotycznej, a po 1,5 roku zanika ona prawie całkowicie. Aktywność antybio­tyczna miodu dotyczy takich bak­terii chorobotwórczych, jak ziar­niaki, gronkowce i paciorkowce. Poza tym, miód działa na laseczki wąglika, prątki gruźlicy, rzęsistka pochwowego oraz − chorobotwór­cze dla człowieka − grzyby droż­dżoidalne. Działanie bakteriobój­cze miodu określa się za pomocą wartości inhibinowej, wyrażonej liczbami od 0 do 5. Miody hamu­jące rozwój szczepu gronkowca złocistego przy stężeniu 50% mają wartość inhibinową 0, hamujące wzrost szczepu przy stężeniu 25% wartość inhibinową 1, przy stężeniu 12,5% wartość inhibi­nową 2, a przy stężeniu 1,56% lub niższym − wartość inhibinową 5. Wysoką aktywnością antybio­tyczną (wartości inhibinowe 4 i 5) charakteryzują się miody spa­dziowe ze spadzi iglastej, miody nektarowo-spadziowe, a także niektóre miody odmianowe, na przykład miód gryczany i lipowy. Do średnio aktywnych (wartość inhibinowa 3) zalicza się miód wielokwiatowy i miód spadziowy ze spadzi liściastej. Niską aktyw­nością antybiotyczną (wartość inhibinowa od 0 do 2) odznaczają się między innymi miody: rzepa­kowy, akacjowy i wrzosowy.

Poza cukrami prostymi, miód zawiera białka, enzymy (tj. inhibina), olejki eteryczne, kwasy organiczne i witaminy.Enter heading here...

W składzie miodu znajduje się również wapń, fosfor, żelazo, magnez, potas, cynk oraz wita­miny A, B2, C, PP. Charakter miodu określa „surowiec" z któ­rego korzystały pszczoły, zbiera­jąc nektar, pyłek kwiatowy albo spadź.

Miód wielokwiatowy wytwarzany jest z wielu roślin miododajnych, które rosną na polach, łąkach, w sadach i w lesie. Wiosną miód ten ma jaśniej­szy kolor i łagodniejszy smak. Miód wytworzony w okresie lata w smaku jest bardziej zdecydowany i ma ciem­niejszy kolor. Uważa się, że miód wielokwiatowy, za sprawą zawartych w nim cukrów prostych, wydatnie wspomaga pracę mięśnia sercowego. Jest przydatny w leczeniu chorób wątroby i pęcherzyka żółciowego. Korzystnie wpływa na osoby cierpiące na alergie i uczulenia na pyłki.

W przypadku miodu rzepakowego mamy do czynienia z barwą słomkową, prawie bezbarwną. Jego zapach jest subtelny i kwia­towy. Szybko się krystalizuje, a powstałe grudki przybierają prawie biały lub kremowy kolor. Może być wykorzystany do lecze­nia dolegliwości wątroby, nerek, trzustki, układu pokarmowego, wrzodów żołądka i dwunastnicy. Co więcej, jego przyjmowanie zaleca się w przypadku proble­mów z krążenie, niewydolnością serca i przy miażdżycy. Podobnie jak miód wielokwiatowy może on być z powodzeniem stosowany przy przeziębieniach i stanach zapalnych górnych dróg oddecho­wych. Pomaga obniżać ciśnienie krwi i przyspiesza gojenie ran, zaś w przypadku poparzeń zapobiega powstawaniu pęcherzy.

Miód gryczany posiada ciemno-herbaciany lub brunatny kolor. Ma zdecydowany smak i intensywny zapach. Ponieważ w swym składzie ma sporo flawonoidów w postaci rutyny wykorzystuje się go w leczeniu choroby wieńcowej, nadciśnienia, zapalenia nerek i miażdżycy. Pomaga w odnowie komórek kostnych i zrastaniu kości, jednocześnie wspiera sys­tem immunologiczny i gojenie się ran.

Miód mniszkowy powstały na bazie kwiatu mniszka lekarskiego charakteryzuje jasnożółty kolor. Szybko się krystalizuje, choć nierównomiernie. Wykazuje dużą aktywność bio­tyczną, co powoduje, że znajduje zastosowanie w leczeniu chorób żołądka, jelit, wątroby i dróg żół­ciowych, oraz przy zaburzeniach trawienia.

Miód wrzosowy zalicza się do najbardziej cenionych miodów nektarowych. Ma charakterystyczną brunatno-czerwonąbarwę. Ulega krystalizacji, przyjmując galaretowa­tąkonsystencjęw kolorze pomarańczowym lub ciemnobrunatnym. Nie za słodki, pachnie wrzo­sami. Stosowany przy dolegliwo­ściach dróg moczowych, prostaty, kamicy nerkowej oraz przy zapa­leniu jelit i biegunkach.

Miód lipowy w stanie płynnym ma kolor jasnożółty, czasem bursztynowy z zielonkawym odcieniem. Pachnie kwiatami lipy. Pod wzglę­dem smakowym dość pikantny, niekiedy lekko gorzkawy. Działa antyseptycznie, przeciwskur­czowo, napotnie, przeciwgo­rączkowo, wykrztuśnie, lekko nasennie i uspokajająco. Pomaga w leczeniu grypy, przeziębienia, kaszlu, ostrych i przewlekłych chorobach przeziębieniowych, anginach, zapaleniach zatok obocznych nosa, dróg oddecho­wych. Zalecany jest przy choro­bach dróg moczowych i nerwicach.

Miód akacjowy charaktery­zuje się niskąaktywnościąantybiotyczną. Miód ten pomocny jest w leczeniu wrzodów żołądka, dwunastnicy, zapalenia błony śluzowej oraz sta­nów kurczowych jelita cienkiego i grubego. Znajduje też zastosowa­nie w przypadkach nadkwasoty żo­łądka, zaburzeńprzewodu pokar­mowego i układu trawiennego. W chorobie wrzodowej przyspie­sza regeneracjętkanki, odnowębłony śluzowej, usuwanie nadże­rek i owrzodzeń. Łagodnie wyci­sza niepokój wewnętrzny, ułatwia zasypianie, wzmacnia znużony, wyczerpany organizm. Zaleca sięwypicie na 2 godziny przed snem szklanki naparu z melisy z łyżkąmiodu akacjowego.

Miód spadziowy wytwarzany jest z wydzieliny produkowanej przez mszyce i czerwce, którą pszczoły zbierają z drzew i roślin polnych. Miody spadziowe (ze spadzi igla­stej lub liściastej) są gęstsze od kwiatowych i zawierają w swoim składzie więcej związków mine­ralnych tj. potas, fosfor, chlor, siarka, wapń, magnez i żelazo. Charakteryzuje go wysoka aktyw­nośćantybiotyczna i bakteriobój­cza. Działa antyseptycznie, prze­ciwzapalnie i wykrztuśnie, dzięki czemu z powodzeniem wspomaga system odpornościowy człowieka. Polecany jest w schorzeniach dróg oddechowych, przewodu pokar­mowego, serca, układu krążenia, układu nerwowego, przy zaburze­niach trawienia.

Często zadajemy sobie pytanie, jak rozpoznać prawdziwy miód?Enter heading here...

Przy użyciu domowych sposobów jest to dość trudne. Ani smak, ani kolor czy zapach nie stanowią tutaj pomocnej wskazówki. Znawcy podpowiadają, że miód występujący w formie płynnej (tzw. patoki), przy przelewaniu go łyżeczką będzie tworzył na powierzchni wypukły lej. Prawdziwy miód po pewnym czasie powinien ulec krystalizacji, oczywiście zależnie od jego rodzaju może to nastąpić wcześniej lub później. Jeśli miód (poza akacjowym) po 3 miesiącach od daty rozlewu nie skrystalizował się, lepiej zrezy­gnować z jego zakupu. Naukowcy wciąż odkrywają nowe, zdrowotne właści­wości miodu. Jeśli chcemy je w pełni wykorzystać, specjaliści podpowiadają, by pić miód rozpuszczony w letniej, wcześniej przego-towanej wodzie. Najlepiej pić go rano, na czczo, lub przed snem, małymi łykami, przetrzymując w ustach przed połknięciem, tak aby już w jamie ustnej jego skład­niki były wchłaniane przez śluzówkę do krwi. Przy przeziębieniach i zatokach zaleca się żucie kawałka miodowego plastra. Miód powinniśmy kupować bez­pośrednio od pszczelarza, naj­lepiej z pasieki, którą dobrze znamy. Kupując miód od przy­godnie napotkanego handlarza, możemy natrafićna produkt niskiej jakości.