Jak powstaje męski homoseksualizm

Badacze nie potrafią wyjaśnić, dlaczego w naturze dochodzi do zachowań homoseksualnych i skąd bierze się zainteresowanie osobami tej samej płci. Rozwiązanie tajemnicy jest zapewne jeszcze przed nami, bo choć homoseksualizm nie jest nowym zjawiskiem, to naukowcy zaczęli rzetelne badania nad nim niespełna 30 lat temu. Wcześniej nawet świat nauki uważał homoseksualizm za zaburzenie, które można, a nawet trzeba, poddawać terapii.

Teorii na temat źródeł homoseksualizmu było i jest wiele. Jedną z bardziej znanych hipotez jest ta zakładająca, że orientacja wykształca się poprzez sytuację rodzinną oraz wczesne doświadczenia seksualne. To dlatego wielu psychologów upatrywało przyczyn męskiego homoseksualizmu w nieprawidłowej relacji syna z zaborczą i dominującą matką oraz z wycofanym, nieobecnym ojcem. Inną przyczyną tworzenia się orientacji homoseksualnej u chłopca miało być doświadczenie molestowania seksualnego lub przedwczesna inicjacja z osobą tej samej płci.

W 1991 roku Simon LeVay odkrył, że u mężczyzn homoseksualnych, którzy zmarli na AIDS, ilość neuronów w pewnym rejonie podwzgórza (jądrach śródmiąższowych przedniego podwzgórza) jest o około 50 proc. mniejsza niż u heteroseksualnych. To dało mu podstawy, aby wysnuć wniosek, że orientacja uwarunkowana jest biologicznie a nie psychologicznie.

W 1993 roku dr Dean Hamer, genetyk z National Cancer Institute, potwierdził przypuszczenia Simona LeVaya, dowodząc, że homoseksualizm jest dziedziczony. Zauważył on, że 10 proc. homoseksualnych mężczyzn ma brata o takiej samej orientacji. Jest to stosunkowo duży odsetek, biorąc pod uwagę, że geje stanowią jedynie 3 proc. męskiej populacji.

Jeśli przyjmiemy, że istnieją geny odpowiedzialne za homoseksualizm, to obserwacja rodzeństwa, w szczególności bliźniaków jednojajowych, u których prawdopodobieństwo, że obaj będą gejami jest małe, doprowadziła do bardziej zaawansowanych badań nad tym zagadnieniem. Naukowcy uznali, że nie tylko geny, lecz sposób ich działania determinują homoseksualną orientację.

Wiadomo, że aktywność genów jest zależna od wielu czynników, w tym substancji chemicznych takich jak hormony (na przykład hormon stresu), zanieczyszczenia środowiska, pewne związki znajdujące się w pożywieniu itp. Aby wytłumaczyć ten mechanizm w bardziej zrozumiały sposób, możemy przytoczyć przykład osoby, u której rodzinie nie występował nowotwór płuc, jednak ona sama po latach palenia papierosów zapada na tę chorobę. Substancje zawarte w papierosach uaktywniają fragmenty genomu, które pobudzają rozwój nowotworu.

Następną ciekawą zależnością, która ma potwierdzać biologiczne podłoże homoseksualizmu są obrazy mózgu przedstawicieli różnych orientacji. Za sprawą pozytonowej tomografii emisyjnej uzyskano obrazy, na których widać, że mózg, którego prawa półkula była większa, jest charakterystyczny dla lesbijek i heteroseksualnych mężczyzn. Natomiast u heteroseksualnych kobiet i homoseksualnych mężczyzn obie połówki były równej wielkości.

A według teorii ewolucji, czemu ma służyć męski homoseksualizm? 

Nasuwa się stwierdzenie, że jest wbrew naturze. Okazuje się jednak, że nic bardziej mylnego. W świecie zwierząt tego typu relacje są obecne wśród większości gatunków. Według badaczy służy on wzmożonej dbałości o potomstwo. Bezdzietne osobniki, które jednocześnie charakteryzują się większą łagodnością, są niezwykle pomocne w opiece nad dziećmi.

Wśród wspólnot ludzkich takim przykładem jest społeczność wyspy Samoa na Oceanie Spokojnym. Mężczyźni homoseksualni są tam akceptowani i doceniani. Bardzo często pomagają rodzinie w opiece nad siostrzeńcami i bratankami. Angażują się w wychowanie i edukację dzieci, a także starają się wspierać je finansowo, aby miały jak najlepsze warunki rozwoju.