Ratunku, migrena?

Nie jest po prostu bólem głowy, bo ból głowy, choć jest dominującym, to przecież nie jedynym jej objawem. Atak trwa zwykle od kilku godzin do kilku dni. Osoba, która jej dotąd nie doświadczyła, może nie mieć pojęcia, co się z nią dzieje. Pacjent mający za sobą epizody migrenowe już wie – pulsowanie w głowie, nudności i zwiększona wrażliwość na światło zwiastują nadejście trudnego czasu. Jak sobie pomóc, gdy pojawi się migrena? Migrenę definiuje się jako chorobę przewlekłą, powodującą długotrwałe i bardzo uciążliwe bóle głowy. Są one zwykle jednostronne, pulsujące, trwają nawet do 72 godz. Dolegliwościom o charakterze bólowym towarzyszy często światłowstręt, fonofobia (nadmierna wrażliwość na dźwięki) i osmofobia (analogicznie – nadmierna wrażliwość na zapachy). W przebiegu epizodu migrenowego mogą pojawić się także nudności czasem bardzo silne, prowadzące nawet do wymiotów. U około 10-15% chorych atak migreny poprzedzony jest zaburzeniami widzenia zwanymi „aurą migrenową". ​​

Powszechny problem​

​Szacuje się, że nawracających epizodów migrenowych doświadczy w pewnym okresie życia od 12 do 28% ludzi. Chorują na nią zarówno dzieci, jak i ludzie w wieku produkcyjnym oraz osoby starsze, jednak najbardziej narażone są młode kobiety – po okresie dojrzewania gwałtownie wzrasta liczba przypadków migreny u dziewcząt. Podwyższona podatność na pojawianie się jej ataków trwa do menopauzy (zapadalność roczna wynosi do 35% u dorosłych, miesiączkujących miesiączkujących kobiet). Po okresie przekwitania zagrożenie wystąpieniem migrenowych bólów głowy mocno spada, także wśród 70-latków obu płci zaledwie około 5% cierpi z powodu migreny.

Diagnozowanie i leczenie migreny​

Podstawę rozpoznania choroby jest przeprowadzenie wywiadu z pacjentem i ogólne badanie neurologiczne. Wykluczyć należy pozamigrenowe przyczyny bólu głowy, takie jak niedokrwienie mózgu, udar, stany zapalne i zmiany o charakterze nowotworowym. W tym celu lekarz może zlecić wykonanie tomografii, rezonansu magnetycznego lub angiografię (angio-TK). Niestety, całkowite wyeliminowanie choroby jest niemożliwe, jednak można i należy łagodzić towarzyszące jej dolegliwości oraz próbować zmniejszyć liczbę migrenowych epizodów, szczególnie u osób, które doświadczają ich na tyle często, że dolegliwości uniemożliwiają im prowadzenie normalnego życia. Zaordynowana przez specjalistę farmakoterapia zależeć będzie od tego, na jakie objawy skarży się dany pacjent. Zwykle przepisuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (takie jak aspiryna czy paracetamol), leki działające selektywnie na ból migrenowy, środki uspokajające oraz przeciwwymiotne.

Gdy nadchodzi migrena 

Należy jak najszybciej przyjąć lek zawierający kwas acetylosalicylowy (np. aspirynę), ibuprofen albo paracetamol. Nie wolno przy tym przekraczać zalecanej dawki! W razie braku poprawy trzeba zgłosić się do lekarza. Warto położyć się w zacienionym, wyciszonym pomieszczeniu. O ile to możliwe, próbować zasnąć. Pomocne mogą okazać się ciepłe lub zimne okłady, aplikowane na bolącą część głowy. Niektórym chorym ulgę przynosi także gorący prysznic. Skuteczny bywa masaż – uciskanie tętnicskroniowych po stronie, po której występuje ból. By uniknąć kolejnego ataku Niestety, nie ma gwarancji, że uda się go uniknąć. Można jednak spróbować ograniczyć liczbę epizodów migrenowych, obserwując swój organizm, modyfikując dietę oraz tryb życia. Warto poświęcić czas na przeanalizowanie czynników, które z największym prawdopodobieństwem wywołują u nas epizody migrenowe.

Dlaczego chorujemy na migrenę?

Mechanizm ją wywołujący jest znany – to nadwrażliwość reakcji neuronaczyniowych o różnym podłożu (podejrzewa się np. nieprawidłowe funkcjonowanie receptorów kanałów jonowych kory mózgowej). Niewiadomą pozostaje odpowiedź na pytanie, dlaczego jedni ludzie cierpią z powodu migrenowych bólów głowy, a innych ta dolegliwość omija. Pewnym tropem mogą być tu badania na bliźniętach, sugerujące 60-65 proc. wpływ czynników genetycznych. Zaobserwowano także, że czynnikami, które mogą wywołać kolejny epizod migrenowy, są: przepracowanie, silne zdenerwowanie czy przewlekły stres. To jednak kwestia indywidualna – są osoby, u których atak pulsującego bólu głowy może zostać wywołany przez wypicie kieliszka czerwonego wina!

DIETA – tu najbardziej „podejrzane" są: czerwone wino, czekolada, kawa i inne źródła kofeiny, produkty zawierające azotan i glutaminian sodu, ogólnie – alkohol.

TRYB ŻYCIA – niedosypianie albo nadmierne wysypianie się, przewlekłe zmęczenie i stres.

BODŹCE ZEWNĘTRZNE – np. ekspozycja na silne słońce, głośne dźwięki, intensywne zapachy itd. Stres jako taki trudno zupełnie wyeliminować. Można za to próbować redukować własną na niego podatność, podejmując odpowiednie aktywności, takie jak ćwiczenie jogi, medytowanie, opanowanie i praktykowanie technik relaksacyjnych, regularne poddawanie się masażom itd.