Sztuczny uśmiech to zdrowie

Gdziekolwiek się zwrócimy, świat oczekuje od nas uśmiechu:
w domu, w pracy, podczas towarzyskich spotkań i pozowania do zdjęć z wakacji. I bardzo dobrze :)Enter heading here...

Pracownicy japońskich korpora­cji ćwiczą unoszenie kącików ust w górę przed ekranem kompu­tera. Trenują aż do momentu, gdy odpowiedni program uzna wynik ich wysiłków za zadowalający. W założeniu ma to pomóc w kontak­tach z klientami i rozładowywać napiętą atmosferę. Jak wiadomo, uśmiech w kulturze azjatyckiej pełni szczególną rolę w kształ­towaniu i harmonizowaniu sto­sunków międzyludzkich. Niepi­sane, tradycyjne zasady nakazują mieszkańcom Azji maskowanie „złych emocji" w postaci smutku czy złości. Jednak dzisiejsza kariera „uśmiechu komercyjnego" ma inne, nietradycyjne źródło. Badania behawioralne udowodniły, że utrzymywanie na twarzy czysto mechanicznego uśmiechu jest odbierane przez nasz mózg jako pozytywny sygnał zadowolenia, pod wpływem którego zaczynamy czuć się lepiej. Stanowi to potwierdzenie tezy, jaką sformułował amerykań­ski psycholog Daryl Bem, zgod­nie z którą nasze stany emocjo­nalne dostosowują się do naszych zachowań.

„Nie śmiejemy się zatem dlatego, że jesteśmy weseli. Przeciwnie: jest nam wesoło, ponieważ się uśmiechamy" − przekonuje Bem. Wymu­szony śmiech jest jedną z naj­popularniejszych masek, któ­rych możemy użyć w kontaktach międzyludzkich. Inny amerykański uczony, Paul Eckman, zaproponował typolo­gię obejmującą jego kilkanaście odmian; głównie fałszywych. Czym się jednak różni śmiech wymuszony od autentycznego?

Zdaniem badaczy, spontaniczny, szczery uśmiech zazwyczaj jest krótki i trwa około dwóch sekund. Uśmiech nieszczery potrafi być pięć razy dłuższy. Jeśli nie chcemy okazać naszych prawdziwych emocji, to najczęściej uśmiechamy się asymetrycznie, zatem inaczej niż gdy śmiejemy się w sposób niekontrolowany, czyli „od ucha do ucha". Uśmiech należy do tych sygnałów emocjonalnych, którym podlegamy nie tylko my sami, ale również podlega mu nasze otoczenie. Mamy naturalną tendencję do odwzajemniania czyjegoś uśmiechu, choćby w minimalnym stopniu. Jeśli obserwujemy kogoś bardzo rozbawionego, często pytamy o przyczynę takiego stanu, jednocześnie niemal automatycznie już trochę się uśmiechając. Oczywiście robimy tak dlatego, że spodziewamy się usłyszeć coś bar­dzo zabawnego albo też czujemy, że wypada pośmiać się razem. Tego rodzaju reakcje w potocznej świa­domości opisują językowe zwroty tj. „zaraźliwy śmiech". Profesor Michael S. Gazzaniga z Uniwer­sytetu Kalifornijskiego nazywa to „zaraźliwością emocjonalną". Nawet niezauważalny dla oka, bo trwający 30 milisekund, widok uśmiechniętej twarzy, wywołuje naszą reakcję mimiczną − podob­nie jak w przypadku donośnego rechotu osoby będącej w naszym otoczeniu. Po krótkim czasie, gło­śno okazywana wesołość potrafi udzielić się i nam.

Jaki z tego płynie wniosek? Jeśli chcemy się gorzej poczuć, wystarczy po prostu
zacząć się zamartwiać. Nasze emocje szybko dostosują się do naszego
zachowania. Ma to też swój odpowiednik w relacjach międzyludzkich.​ 

Wysyłanie negatywnego przekazu wywołuje trudne do zniwelowa­nia reakcje. Słowo „nie", któremu towarzyszą negatywne nastawie­nie emocjonalne, zmarszczenie brwi, grymas, podniesiony głos sprawia, że u rozmówcy pojawia się niepokój lub poirytowanie. W związku z tym automatycznie spada zaufanie i chęć do współ­pracy z nadawcą takiego komu­nikatu. Zdaniem Barbary Fre­drickson, w tego rodzaju sytuacji nasz mózg potrzebuje co najmniej trzech silnych, pozytywnych emo­cji dla zneutralizowania skut­ków użycia jednego negatywnego wyrażenia. Jeśli chcemy, by nasze życie uczuciowe i zawodowe rozwijało się w pożądanym kierunku, musimy unikać nadużywania negatywnych, dezaprobujących komunikatów. Czy w takim razie możemy wpłynąć na własny nastrój? Czy możemy sterować własnymi emocjami?

Specjaliści podpowiadają nam kilka prostych ćwiczeń:Enter heading here...

uśmiech techniczny
jeśli jesteście w dołku, czujecie się przygnębieni i zniechęceni, spróbujcie uśmiechać się mecha­nicznie. Pod wpływem sygnału „uśmiecham się" mózg zareaguje przypływem pozytywnych emo­cji i lepszym samopoczuciem. W razie kłopotów z utrzymaniem technicznego uśmiechu, eksperci podpowiadają, by wsunąć koniec języka pomiędzy przednie zęby. W ten sposób zniwelujecie stres, zdenerwowanie, wprawiając się w dobre samopoczucie.

jesteś zwycięzcą
daj szansę swojemu ciału, by poczuło to, co odczuwają ludzie sukcesu. Stań wyprostowany i rozluźnij ramiona. Poruszaj głową tak, by rozluźnić mięśnie szyi. Oddychaj miarowo, kierując powietrze w dół brzucha. Po dzie­sięciu wydechach wyrzuć ramiona w górę i unieś czoło. Wyobraź sobie, że właśnie zwyciężyłeś bieg na 100 metrów, zdobyłeś wierz­chołek K2 albo otrzymałeś Oscara. Dodaj do tego szeroki uśmiech. Twój mózg dopowie sobie całą resztę. Całość powtarzaj kilka­krotnie wciągu dnia, zwłaszcza gdy zbliża się jakaś trudniejsza, wymagająca sytuacja.

poranna mantra
wystarczy, że rano po przebudze­niu zaczniesz powtarzać sobie „dzień dobry, dzień dobry, dzień dobry!". Powtarzaj aż do skutku. Mantrę można praktykować we dwoje, we troje lub w całej gru­pie. Zamiast „dzień dobry" można użyć dowolnego, równie optymi­stycznie nacechowanego zwrotu.